Οι υπολογιστές επηρεάζουν τη συναισθηματική νοημοσύνη

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΝΙΑΩΤΗ

 «Πετάω, πετάω, πάνω από τις σκεπές, πάνω από τους δρόμους. Στρίβω απότομα αριστερά για να αποφύγω έναν ουρανοξύστη και βουτάω προς το έδαφος γιατί κάτι είδα. Μόλις έχει γίνει σεισμός και ψάχνω ένα παιδί που χρειάζεται ινσουλίνη».

 

Περισσότεροι από 100 ενήλικοι συμμετείχαν στην ίδια προσομοίωση, στο πλαίσιο πρόσφατης έρευνας του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ , για τον τρόπο που τα παιχνίδια στον υπολογιστή επηρεάζουν τη λειτουργία του εγκεφάλου, την ευφυΐα, τη συναισθηματική μας νοημοσύνη αλλά και τις κοινωνικές μας δεξιότητες.

Οι μισοί από τους συμμετέχοντες μπορούσαν να πετάξουν και άλλοι μισοί οδηγούσαν ελικόπτερο. Η αποστολή τους κοινή: να βρουν το άρρωστο παιδί.

Μετά το τέλος της προσομοίωσης, ο υπεύθυνος της έρευνας μιλά σε ομάδες των 10 ατόμων και κατά λάθος ρίχνει κάτω τη μολυβοθήκη του. Οι συμμετέχοντες σπεύδουν να βοηθήσουν. Αυτοί που στην προσομοίωση «πετούσαν», αντέδρασαν τέσσερα δευτερόλεπτα γρηγορότερα από όσους «οδηγούσαν ελικόπτερο».

Εύπλαστος εγκέφαλος

Το γεγονός ότι ο εγκέφαλός μας είναι εύπλαστος και μπορεί να εξελίσσεται ανάλογα με τις καθημερινές μας δραστηριότητες γοητεύει έδω και δύο δεκαετίες τους επιστήμονες, που προσπαθούν να αποφασίσουν εάν η χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών, βιντεοπαιχνιδιών αλλά και ηλεκτρονικών συσκευών έχει περισσότερα υπέρ ή κατά για την ανθρώπινη φύση.

«Οταν έχεις τη δυνατότητα να πετάξεις στην εικονική πραγματικότητα αυτομάτως αισθάνεσαι περισσότερο δυνατός, γενναίος και αλτρουιστής... στην πραγματική πραγματικότητα, γι' αυτό και όσοι "πετούσαν" είχαν πιο γρήγορη αντίδραση» λέει η Ρόμπιν Ρόσενμπεργκ, κλινική ψυχολόγος, που συνεργάστηκε με την ομάδα του Στάνφορντ για το σχεδιασμό της έρευνας.

Μπορεί ο συσχετισμός να μοιάζει απλοϊκός, όμως το πόρισμα του Στάνφορντ στηρίζουν δεκάδες άλλες έρευνες, εκτιμώντας ότι οι κοινωνικές δεξιότητες και η συναισθηματική νοημοσύνη διευρύνονται και δεν εξασθενούν, σε αντίθεση με την πεποίθηση ότι η ενασχόληση με παιχνίδια στον υπολογιστή οδηγεί σε κοινωνική απομόνωση.

«Με τα παιχνίδια εικονικής πραγματικότητας ουσιαστικά κατασκευάσαμε έναν παράδεισο για όσους πάσχουν από σύνδρομο Asperger και στερούνται κοινωνικών δεξιοτήτων» λέει ο Τζάρον Λάνιερ, ειδικός τεχνολογιών στη Σίλικον Βάλεϊ και συγγραφέας του βιβλίου «You are not Α Gadget», που υποστηρίζει ότι η πολύωρη ενασχόληση με τους υπολογιστές μάς κάνει περισσότερο εσωστρεφείς.

Αυτοπεποίθηση

Ακριβώς στον αντίποδα, άλλοι ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο υποστηρίζουν ότι άτομα με Asperger, που παίζουν παιχνίδια εικονικής πραγματικότητας, παρουσιάζουν πρόοδο στις κοινωνικές τους επαφές, καθώς «η επιτυχία τους στον κόσμο του υπολογιστή» αυξάνει την αυτοπεποίθησή τους.

Μπορεί για τη σχέση της χρήσης των υπολογιστών και της συναισθηματικής ανάπτυξης να απαιτείται επιπλέον έρευνα, όμως υπάρχουν πολλά πεδία για τα οποία οι ειδικοί δηλώνουν σχεδόν 99% σύμφωνοι. Ετσι στους κόλπους της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας είναι πλέον αποδεκτό ότι η χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών έχει επηρεάσει την... ορθογραφία των χρηστών, σε όλες τις γλώσσες, λόγω της δυνατότητας αυτόματης διόρθωσης, αλλά και τη μνήμη, γιατί όλες οι πληροφορίες είναι μόνο ένα κλικ μακριά μας. Ανάμεσα σε όσα «έχουμε κερδίσει» και βελτιώνουν τη λειτουργία του εγκεφάλου μας συγκαταλέγονται η ταχύτερη αντίδραση σε οπτικά ερεθίσματα, η επεξεργασία μεγαλύτερου όγκου πληροφοριών, η αυξημένη δυνατότητα για εργασίες που εκτελούνται παράλληλα.

(ΠΗΓΕΣ: BBC, ΤΗΕ FINANCIAL TIMES, WWW.DAILYMAIL.CO.UK) 

Αναδημοσίευση από Ελευθεροτυπία